La Gomera położona na wodach Oceanu Atlantyckiego to jedna z siedmiu głównych Wysp Kanaryjskich. La Gomera geologicznie jest jedną z najstarszych wysp archipelagu. Jej aktywność wulkaniczna zakończyła się ponad 2 miliony lat temu.
Wyspa przede wszystkim urzeka bogactwem przyrody. W centralnym punkcie La Gomery, na wysokości 1457 m n.p.m, wznosi się najwyższy szczyt, Alto de Garajonay. Otaczający go Park Narodowy Garajonay, zajmujący 10% powierzchni wyspy, jest uważany za jej ogromny skarb. Park ma najwięcej gatunków endemicznych w Europie. Tutejszy, jeden z największych na świecie las wawrzynowy, w którym właściwie nie ma prosto rosnącego drzewa, pochodzi z trzeciorzędu, czyli sprzed ok. 20 mln lat. Wtedy pokrywały całą południową Europę, ale po zlodowaceniach pozostały tylko tutaj. W lesie wawrzynowym na La Gomerze można doświadczyć deszczu horyzontalnego, wywołanego przez mgłę. To również unikatowe zjawisko.
Trójkątny obszar Atlantyku pomiędzy wyspami La Gomerą, La Palmą i El Hierro to najlepsze miejsce do podglądania delfinów i wielorybów w ich naturalnym środowisku.
Niegdyś La Gomera nazywana była Wyspą Kolumba, ponieważ słynny odkrywca w czasie swoich wypraw właśnie na tej wyspie zaopatrywał się w wodę i żywność. Aktualnie wyspa odwiedzana jest szczególnie przez turystów, którzy preferują aktywne wakacje za granicą.
Osobliwością La Gomery jest język gwizdany el silbo gomero, który niegdyś służył mieszkańcom do porozumiewania się. Stworzono go, aby komunikować się w miejscach trudnych do swobodnego przemieszczania się, ponieważ przy dobrej pogodzie gwizdana mowa jest słyszalna nawet z odległości 3 km. Obecnie ok. 22 tys. osób potrafi posługiwać się tym językiem, bo obowiązkowo uczy się go w szkole. Prezentacje gwizdanych komunikatów są organizowane w restauracji Abrante, gdzie dodatkowo z przeszklonego tarasu, zawieszonego ponad 600 m nad przepaścią, można podziwiać wspaniałe widoki.
